Bierzmowanie jest jednym z siedmiu sakramentów w kościołach katolickich, starokatolickich i prawosławnych. Poprzez sakrament bierzmowania wcześniej ochrzczeni otrzymują przez namaszczenie czoła i włożenie nań ręki szafarza (biskupa) dar Ducha Świętego, umacniają tym samym swoją wiarę i uzdolnieni są do jej szerzenia. Podobnie jak przy chrzcie, bierzmowanemu powinien towarzyszyć chrzestny, zwany świadkiem. Ma on czuwać, aby jego podopieczny postępował jak prawdziwy uczeń Chrystusa i wypełniał zobowiązania wynikające z otrzymanego sakramentu. Świadkiem może być osoba, która jest katolikiem po bierzmowaniu, ukończyła 16 lat, jest wolna od jakiejkolwiek koniecznej, wymierzonej lub zadeklarowanej kary. Świadkiem nie może być rodzic bierzmowanego. Osoba przystępująca do sakramentu bierzmowania przyjmuje również nowe imię, po swoim patronie, którego wybiera spośród świętych i błogosławionych, wcześniej zapoznając się z jego biografią. Do sakramentu bierzmowania mogą przystąpić też osoby dorosłe, które nie uczyniły tego wcześniej. Zasady przystąpienia są takie same, jak dla młodzieży gimnazjalne - osoba dorosła poprzez nauki musi się odpowiednio do sakramentu przygotować.

Pierwszym i najważniejszym skutkiem bierzmowania jest pełne wylanie Ducha Świętego na ochrzczonych, podobnie jak dokonało się to w dzień Pięćdziesiątnicy na Apostołów. Bierzmowane niesie ze sobą udoskonalenie łaski chrzcielnej i mocniejsze zakorzenia w synostwie Bożym, jednocząc bierzmowanego z Chrystusem i wzmacniając jego więź z Kościołem. Namaszczenie krzyżmem wyciska pieczęć Ducha Świętego na człowieku i jest znakiem konsekracji. Pieczęć Ducha Świętego świadczy o całkowitej przynależności do Chrystusa. Poprzez sakrament bierzmowania dokonuje się również pomnożenie darów Ducha Świętego w człowieku: daru mądrości, rozumu, rady, wiedzy, męstwa, daru bojaźni Pańskiej oraz pobożności. Przyjęcie sakramentu bierzmowania jest potrzebne do zawarcia małżeństwa, choć prawo kanoniczne dopuszcza pewne wyjątki. Małżeństwo można zawrzeć bez sakramentu , tylko wtedy gdy są rzeczywiste trudności z jego przyjęciem. Trudności - czyli dokonując interpretacji tego przepisu, trudności należy rozumieć jako niedogodności natury fizycznej (np. niemożność udania sie do biskupa lub księdza z powodu dużej odległości) oraz moralnej (przyjęcie tego sakramentu może wywołać przykre skutki, a nawet niebezpieczeństwo dla życia dla stron bądź dla szafarza sakramentu - np. w krajach w których panuje monizm religijny, gdzie religia chrześcijańska jest zakazana). Po przystąpieniu do bierzmowania, bierzmowany otrzymuje świadectwo, które jest dowodem na to, że przystąpił on do sakramentu.

Podczas sakramentu bierzmowania przystępująca do niego osoba, chłopak czy dziewczyna, otrzymuje nowe imię, które wcześniej sama sobie wybrała. Jest to imię jej patrona, czyli kogoś świętego lub błogosławionego. Przed wyborem imienia ważne jest, aby zapoznać się z biografiami świętych i błogosławionych i spośród nich wybrać tego, którego chcemy naśladować. W wyborze imienia mogą pomóc rodzice oraz kapłan przygotowujący do bierzmowania.

Przykłady imion dla dziewczyn: Agata, Agnieszka, Apolonia, Barbara, Bernadeta, Bolesława, Brygida, Dorota, Elżbieta, Faustyna, Genowefa, Helena, Hiacynta, Honorata, Ita.

Przykłady imion dla chłopców: Ambroży, Antoni, Apolinary, Augustyn, Bazyli, Benedykt, Błażej, Bogumił, Cezary, Cyprian, Cyryl, Czesław, Dominik, Edmund, Edward.

Podobnie jak przy chrzcie, tak też i przy bierzmowaniu przyjmującemu sakrament towarzyszy chrzestny, zwany świadkiem. Powinien on zatroszczyć się, aby bierzmowany postępował jak prawdziwy uczeń Chrystusa i wiernie wypełniał obowiązki, wynikające z przyjętego sakramentu. Świadkiem bierzmowania może być:

• osoba, która ukończyła 16 lat, jest katolikiem i przyjęła wcześniej bierzmowanie
• osoba, która przyjmuje Eucharystię i prowadzi życie zgodne z wiarą
• osoba wolna od jakiejkolwiek koniecznej kary, wymierzonej lub zadeklarowanej

Świadkiem nie może być rodzic bierzmowanego, niemniej jednak powinien być to ktoś bliski, najlepiej z rodziny, mogący potwierdzić, że kandydat jest dojrzałym chrześcijaninem, przygotowanym do sakramentu bierzmowania.

• przedstawienie kandydatów biskupowi,
• przemówienie biskupa do kandydatów, uwzględniające wszystkich wiernych obecnych
• odnowienie przyrzeczeń chrzestnych,
• modlitwa biskupa o dary Ducha Świętego, z wyciągniętymi rękami nad kandydatami,
• udzielenie sakramentu bierzmowania każdemu kandydatowi z osobna,
• modlitwa powszechna,
• błogosławieństwo końcowe

Przebieg bierzmowania:
Przed homilią Biskup zwraca się do młodzieży: Droga młodzieży, powiedzcie przed zgromadzonym tu Kościołem, jakich łask oczekujecie od Boga w tym sakramencie?
Kandydaci: Pragniemy, aby Duch Święty, którego otrzymamy, umocnił nas do mężnego wyznawania wiary i do postępowania według jej zasad.
Wszyscy: Amen

Na istotny obrzęd bierzmowania składa się namaszczenie olejem Krzyżma na czole bierzmowanego, włożenie na jego głowę ręki biskupa i słowa: "Przyjmij znamię daru Ducha Świętego."
Bierzmowany odpowiada: Amen
Biskup: Pokój z tobą
Bierzmowany: I z duchem twoim.

Każdy wybiera sobie imię, które biskup nadaje przy bierzmowaniu. Imię to trzeba przekazać biskupowi tuż przed namaszczeniem, by mógł wymienić je przy wypowiadaniu formuły sakramentalnej. W czasie tego istotnego obrzędu świadek bierzmowania trzyma prawą rękę na ramieniu swojego podopiecznego.